Een dynamische persoonlijkheid wint aan populariteit onder veel Facebook-gebruikers over de hele wereld, vooral onder degenen die leven en bloeien met een aantal van de moeilijkere uitdagingen van het leven. Filantroop en kunstenaar, Kennedy Ng’ang’a, inspireert duizenden mensen met zijn innemende persoonlijkheid en zorgzame hart. Hij schildert met krachtige streken waarbij hij zijn gebalde hand gebruikt om het penseel vast te houden. Zijn kleurrijke verbeelding stroomt in zijn kunst alsof zijn verlamde lichaam danst en zingt.
Ik kreeg onlangs de kans om Kennedy te interviewen. Via messaging op Facebook hebben we drie uur lang gepraat. Pas toen het interview begon, realiseerde ik me dat Kennedy zijn antwoorden typte met zijn knokkel op het kleine blokje van zijn telefoon. Terugkijkend op de vragen die ik hem stelde, lijken ze nu te simpel, maar zijn antwoorden vulden ons gesprek met wijsheid en een opbeurende houding. Op de vraag wat hij wilde dat de wereld over hem zou weten, antwoordde hij: “Mijn uitdagingen, mijn moed, mijn kunst, mijn droom om de gemeenschap te dienen via de stichting van mijn overleden moeder, het Mama Kennedy Fonds.”
Toen Kennedy in 1992 gewond raakte bij een duikongeval, wijdde zijn moeder zich aan de zorg voor haar zoon. Ze overleed in juni vorig jaar, en Kennedy mist haar wanhopig, maar houdt haar levend door zijn kunst en filantropie. “Mijn moeder was een engel en is dat nog steeds. Zij is het geheim achter mijn overleving als quadriplegicus gedurende de afgelopen 19 jaar… [ze] zorgde onvermoeibaar voor me. Ze leerde me lief te hebben, aardig te zijn, te vergeven, en om nooit op te geven, wat er ook gebeurt. [Ik] huil veel om mijn moeder terwijl ik deze woorden schrijf.”
Het verhaal van het Mama Kennedy Fonds staat op Kennedy’s website. “In augustus 2011 ben ik met ongeveer 175,00 US dollar een fonds gestart… bij onze lokale kerk Mtopanga Revival Baptist Church, waar zij ouderling en tevens oudste lid is geweest ter ere van haar, en ook om haar erfenis van toewijding aan het welzijn van anderen, levend te houden.” Het grootste deel van de opbrengst van de verkoop van Kennedy’s kunst wordt aan het fonds gegeven.
Kennedy vertelt me over zijn wens om de “gehandicaptengroep Mbazizo Disability Self Help Group uit het armste gebied in Kenia te helpen… “Deze groep hoorde van Kennedy’s filantropie en eerde hem door hem uit te nodigen beschermheer te worden. Op Moederdag gaf het Mama Kennedy Fonds voorraden, geschenken en andere broodnodige spullen aan de groep… Ken schrijft op Facebook: “De groep komt uit een arm, vergeten dor gebied waar armoede meedogenloos regeert.” Hij plaatst foto’s van het evenement waarop lachende gezichten te zien zijn in een kerstachtige sfeer. Niemand zou vermoeden dat de kleurrijk geklede mensen iets anders voelen dan hoop.
Kennedy’s dagindeling stelt hem in staat productief en gezond te zijn. Hij werkt ongeveer twee uur aan zijn kunst, tussen 10.30 uur en 13.00 uur. Daarna ligt hij een uur op zijn rug met zijn benen hangend. Zijn broers helpen hem elke avond met oefenen voordat hij in slaap valt. “Ik kniel ook drie keer per dag met behulp van mijn metalen stang boven mijn hoofd gedurende 30 minuten. Ik doe push-ups, pull-ups, enzovoort.”
Kennedy’s goede vriendin, Shell Harris, die in San Antonio, Texas woont, zet haar tijd vrijwillig in om Kennedy’s kunstwerken te promoten en te verkopen. Shell schrijft: “Kennedy kennen heeft mijn leven op meer manieren verrijkt dan ik kan beschrijven; hier is een man die aan zijn “huis” is gekluisterd, wat niets meer is dan een lemen hut met een lekkend dak en zelfs geen ondervloer, elektriciteit of stromend water. Hij brengt het grootste deel van zijn tijd door in een geïmproviseerd bed. Hij is al meer dan 15 jaar niet naar de dokter geweest. Zijn enige uitzicht op de wereld is door een klein raampje bij zijn bed. En toch schildert hij zo mooi!”
Het afgelopen jaar is Kennedy’s aanwezigheid op Facebook sterk gegroeid, en elke dag komen er vrienden bij. Een andere vriendin van Kennedy, Freya Pruitt, ook uit San Antonio, schreef een artikel in haar tijdschrift “Transforming Today’s World” over Kennedy’s kunst en moed. Op vrijdag 18 mei hield ze een veiling om veel van Kennedy’s originele schilderijen te verkopen om Kennedy en het Mama Kennedy Fonds te helpen.
Als mensen Kennedy’s kunstwerken zien, is het bijna onvermijdelijk dat ze worden aangetrokken door zijn geest. De kunst is kleurrijk en levendig. Hij schildert beelden van het Keniaanse leven, natuurlijke schoonheid en verbazingwekkende dieren. Zijn onderwerpen bewegen levendig over zijn doeken en trekken ons zijn wereld van dromen en hoop binnen en zijn visies over hoe het leven in Kenia er op een dag uit zou kunnen zien voor hemzelf en anderen die arm en gehandicapt zijn. Kennedy deelt iets met anderen die voor enorme uitdagingen staan, in die zin dat het leven met een handicap vaak verbazingwekkende gaven van mededogen en zelfexpressie naar boven brengt.
De laatste tijd wordt Kennedy soms wakker met bloedende benen en voeten van rattenbeten die zijn huis binnendringen. Het verdriet dat ik voelde bij dit verontrustende nieuws werd echter snel verzacht door een e-mail van Kennedy met als onderwerp: “Een vreemdeling in mijn kasteel.” Hij schreef: “Deze vreemde indringer, die meer op een kat lijkt dan op een reuzenrat, kwam drie dagen geleden naar ons krot en heeft de ratten verdreven en het territorium overgenomen. Hij verschijnt alleen ‘s nachts en heeft nog niemand kwaad gedaan.