Mexico |
Duiken met mijn kinderen. Een droom die ik al heel lang droom. Okee, het is absoluut geen eitje om ze alle drie aan het studeren te krijgen en de rust te nemen om de dvd te bekijken.… en het kost ook een paar centen.
Afgelopen zomer ben ik met man en macht door mijn eerste-keer-Zeelandduiken-weekend gesleept. Mijn 100+ gelogde duiken- ervaring in tropisch water maakte dat ik Nederlandduiken zwaar onderschatte. Meteen na de eerste nachtduik(poging) al wilde ik zo snel mogelijk terug naar de Veluwe, kompleet met arrogantie en m’n splinternieuwe uitrusting. Ik hoef ten slotte niet alles leuk te vinden. Lazywave’s enthousiasme, professionaliteit en rust hebben me Grevelingen en Oosterschelde leren waarderen en doen besluiten om mijn kids aan hen toe te vertrouwen voor een belangrijk deel van mijn droom.
Naomi van 15 houdt zich bezig met schoenen, kapsels, nagels en vrienden. Gillian is een lange bink van 17 wiens prioriteiten vooral liggen bij fitness, voetbal, z’n vriendin en de ‘maten’ . Famke van 10 kan geen minuut stilzitten, doet breakdance en wil dolfijnentrainster worden. Gewapend met de Open Water Referral, zijn ze er klaar voor om mama’s droom om te zetten in heerlijke realiteit. Het sneeuwt heftig in Nederland. Voor ons liggen de Mexicaanse wateren aan onze voeten. Zij het niet even tropisch als we hebben gehoopt, want een koud front uit de VS laat de temperatuur dalen naar een magere 17 graden en het regent.
We hebben het dus koud als de boot ons naar de allereerste duikstek vaart. De zee is geen gladde spiegel zoals ik heb beloofd in al die maanden voorbereiding. Het water ziet er dreigend donker uit. Heel anders dan het turquoise van de internetplaatjes. In mijn droom kunnen mijn 3 fanatieke kids niet wachten tot het leven onder water zich eindelijk aan hen openbaart. De realiteit is net even anders. Gillian heeft er duidelijk zin in, maar zeurt over een oor, Famke wordt met de minuut nerveuzer en Naomi is ronduit in paniek . Zojuist hebben onze geweldige instructeurs ons met grote verwachtingsvolle ogen verteld, dat er een grote kans is, dat we tijdens deze 1e open water duik gezelschap krijgen van heuse bullsharks. Yeah! “ Wow, je eerste duik, en dan met bull sharks, op 11 meter! Het zijn toevallig wel de 3e gevaarlijkste haaien op deze planeet.!!!” Ik zit als een klein kind dol enthousiast te wippen op het bankje. “Kom op lieverds, op de rand van de boot en met een rol achterover het heerlijk water in!!! “ Mijn kinderen kijken me verschrikt aan. “ Rol achterover? In die golven? En hier zwemmen haaien??? “ Oeps … mijn droom dreigt op dat moment letterlijk te stranden. Ik haal alles uit de kast om ze ervan te overtuigen dat duiken SUPER is. Fout. Tegenstrijdige gevoelens maken zich van me meester. Ik heb het mezelf al erg vaak horen zeggen, de laatste keer was zelfs nog geen uur geleden. “ Je duikt alleen als je het ZELF wil!!! “ Maar als ze het niet eens proberen, … ? Ik denk terug aan alle ‘eerste keren’ in het leven van een kind. Deze eerste keer duiken in open water heeft ineens erg veel weg van de allereerste keer fietsen zonder zijwieltjes. Ik zet alles op alles om het vertrouwen te herwinnen. Mijn energie en geduld worden gelukkig beloond. Met enige stress rollen ze uiteindelijk alle 3 de boot af.
Eindelijk hangen we aan de lijn achter de boot en keert de kinderlijke geestdrift terug. Een beetje opgewonden doen we nog een buddycheck. Er is maar 1 blik onder het oppervlak nodig om vanuit de 3 monden de woorden te horen die passen bij de ontdekking van een wonderbaarlijke nieuwe wereld. De witte zandbodem en de eerste kennismaking met knalgele en diepblauwe vissen maken de afdaling een opeenvolging van ok-tekens en wijzende vingers. Ik hoor zelfs geluiden door de automaten als een sepiaatje uit een perfecte rij van 20 broertjes en zusjes ons komt verwelkomen … bijna tegen het masker aan!!! Het klaren lijkt een automatisme en de oefeningen op het witte zand zijn kinderspel. Mijn droom trekt aan me voorbij. Ik ervaar het allemaal met kippevel en dreig emotioneel te verdrinken in dit enigszins spannende maar mierzoete tafereeltje. Instructeur Fernando zwemt voor me met Naomi, ik duik samen met Famke en Gillian drijft achter ons aan. Mijn trots zwelt aan als ik zie hoe totaal ontspannen ze, horizontaal en handen in elkaar, genieten van het rif en het leven om hen heen. Het zijn natuurtalenten. Mijn droom wordt echter ruw verstoord als het tot me doordringt dat Fernando onopvallend naar me omkijkt en met z’n hand verticaal voor z’n gezicht het haaiteken geeft. Ik kijk om en probeer Gillian op eenzelfde manier voorzichtig te waarschuwen, terwijl ik Famke dichter naar me toe trek. Gillian knikt heftig met z’n hoofd. Hij doet met z’n armen alsof ie een grootgeschapen bodybuilder is. Ik zie de schittering in z’n ogen en zelfs met ademautomaat is de brede glimlach niet te missen. We houden stil op het zand en zien 3 enorme bulls op redelijke afstand heen en weer patrouilleren. Van schrik vergeet ik foto’s te maken. Famke probeert in me te kruipen maar blijft om de 10 seconden het ok-teken geven. Ik zie hoe Fernando Naomi op haar gemak stelt door rustig haar hand te strelen. Gillian houdt de ogen strak op de ontzaglijke haaien gericht. En dan zijn ze weg. Nog geen 3 minuten later drijven we alweer langs het rif. De spanning verdwijnt en er is ruimte voor stonefishes, roggen, platvissen, murenen, lionfishes, kleurrijke papagaaivissen, een heuse kreeft, prachtige queen angels en emperors. Het duiken dwars door de enorme scholen vis vormen een fantastisch speelse safetystop. De haaien komen nog een paar keer in ons gezichtsveld terug maar er is geen schrik meer, wel bewondering en eerbied.
Aan de oppervlakte komen alle reacties in een stortvloed op me af. Alle 3 willen ze zo snel mogelijk naar het volgende rif. Ik hoor Fernando reuzeschilpadden beloven. Terug op de boot volgt een discussie over drukgroepen met de RDP. Ik heb m’n doel bereikt. Ik heb mijn kinderen kennis laten maken met een wereld waarvoor ze een enorm respect hebben gekregen. Stiekem pink ik een traantje weg. Mijn kinderen zijn duikers. Mijn droom. Stoer.