De meeste bezoekers aan de eilanden van de Seychellen krijgen nooit de wonderen te zien die je te wachten staan als je er gaat duiken of snorkelen. Zij blijven op het strand en verwonderen zich over het ongelooflijke zand en denken niet veel na over waar het vandaan komt.
De Seychellen is een groep van 155 tropische eilanden, verspreid over bijna een miljoen vierkante mijl zee in de westelijke Indische Oceaan. Het is bekend om zijn prachtige witte koraal-zand stranden, maar zijn onderwater schoonheid en overvloed aan vis is nog relatief onontdekt en onbekend.
Duiken in de Seychellen is zo goed als altijd. De mensen hebben het over “koraalverbleking” en het afsterven van koraal op de Seychellen alsof het een nieuw fenomeen is dat op de een of andere manier moet worden gestopt en indien mogelijk teruggedraaid. Dat komt omdat de mensen niet alle feiten te horen krijgen, vooral door diegenen die beter zouden moeten weten. Het verbleken van koralen is slechts een werk in uitvoering van de natuur. En degenen die al 10 jaar of langer rond deze eilanden duiken, weten wel beter. En het is niet allemaal slecht.
Maar sommige wetenschappers kunnen hun eigen agenda hebben. Dus uiteindelijk ken je niet alle feiten. In een notendop gezegd, de dood van koralen is al duizenden jaren aan de gang op de Seychellen. Zoals Charles Darwin het het best verwoordde, draait het allemaal om evolutie, overleven en aanpassing. Sterven koralen? Absoluut, maar moeten we ons zorgen maken? Zeker niet! Niet op de Seychellen in ieder geval.
Op de Seychellen zorgt het dode koraal voor meer grasland voor herbivoren zoals de chirurgijnvis en de papegaaivis, die in aantal toenamen na de zogenaamde koraalverbleking van 1998. Degenen die het bestuderen lijken te erkennen dat het in een cyclus komt, om de 10 tot 12 jaar, die verband houdt met het El Nino-effect. Het is dus een natuurlijk fenomeen.
Op dat moment sterven de zwakkere exemplaren. De wet van natuurlijke selectie treedt in werking. De sterken overleven en planten zich voort en de wereld draait door. Dus het is niet het einde van de wereld. En het rif is zo goed als nieuw na een relatief korte periode van 2 tot 3 jaar. En gedurende die tijd nemen sommige vissoorten in aantal toe door het toegenomen voedsel dat de nieuwe algengroei biedt. En het zal weer komen…
Als ik ga duiken op de Seychellen en zie dat er in 2010 weer koraal verbleekt, doet me dat denken aan de aard van het leven – groei en verval, leven en dood, aanpassing en overleven, en evolutie door natuurlijke selectie. Maar wat nog belangrijker is, het herinnert me eraan dat ditzelfde proces al duizenden jaren aan de gang is. Dus waarom nu al die ophef?
Het herinnert me er ook aan dat dit de reden is dat we zulke mooie witte stranden hebben op de Seychellen. Het is allemaal onderdeel van hetzelfde proces. Een deel van het gebleekte koraal zal uiteindelijk, over duizend jaar, bijdragen aan de zandvoorraad op het strand. Dus het is allemaal goed.
Zou ik campagne voeren om te proberen het cyclische koraalgebeuren te stoppen? Absoluut niet! Waarom zou ik tegen de natuur willen vechten? Hoe zou je het trouwens bestrijden? Het klinkt als een recept voor mislukking. Als ik dit zie, geniet ik er eigenlijk van. Het is net als de wintersneeuw. En ik weet dat als de “onderzeese lente” komt, het net zo zeker als de volgende zonsopgang nog beter en mooier zal zijn.
Kijk er met een frisse blik naar. Laat de natuur haar werk doen en geniet ervan de volgende keer dat je gaat duiken op de Seychellen. En als ik terugkom op het strand weet ik dat de natuur goed voor ons is geweest. Hoe kan iemand het kwalijk nemen als je het geweldige witte koraalzand van de Seychellen ziet?