Zuid-Afrika is meer dan een plek die je alleen maar ziet, het is een land dat je met alle vijf zintuigen moet ervaren. Het is een emotionele ontmoeting die doet verlangen om terug te keren en dat heb ik nu gedaan tijdens mijn 5e bezoek aan dit land van schoonheid en vrijheid. Het is een land van contrasten waar traditionele Afrikaanse gewoonten vermengd zijn met die van het moderne Europa.
Hier zijn we meer reiziger dan toerist als we op safari gaan en elke nacht van hotel veranderen. We volgen de Garden Route, de belangrijkste tour route die de voorkeur geniet van de lokale bevolking. Ik neem een coole groep van 45 singles mee, waaronder een gevechtspiloot, 2 artsen, 2 psychoanalytici (die mij goed van pas kwamen), moeder/dochter, vader/zoon, de oom van Julia Roberts en een van mijn favoriete klanten wiens paspoortstempels de mijne overtreffen, Frank.
Carol Gardner is onze alwetende en alomtegenwoordige gids voor de hele reis. Met zoveel energie en enthousiasme, is ze als een stokstaartje dat elke minuut opduikt om aan elke behoefte te voldoen. Haar kennis kent geen grenzen en haar passie voor haar land was aanstekelijk. Ze leerde ons het goede, het slechte en het lelijke. We leerden over de geschiedenis, stammengebruiken, apartheid en Aids. Toen we langs eindeloze sloppenwijken van tinnen hutjes kwamen, begrepen we waarom het werkloosheidscijfer 39% bedroeg. Dit is het rijkste land van Afrika, maar de middelen zijn beperkt door de toevloed van 50.000 vluchtelingen per jaar uit de buurlanden. We leerden dat wanneer een man een hut in je voortuin neerzet, je hem na 72 uur moet toestaan te blijven of een nieuwe plek voor hem moet zoeken om zich te vestigen. In een bevolking die voor 30% blank is en voor 70% gekleurd, is er sprake van omgekeerde discriminatie voor banen. Er zijn 11 officiële talen in Zuid-Afrika. De meesten spreken Afrikaans, een taal die is afgeleid van de Bosjesmannen en het Nederlands. Er is een onbeschrijfelijke warmte en vriendelijkheid in de mensen hier. “Ubuntu” is hun woord voor welkom. Ze hebben geen woord voor vreemdeling in hun moedertaal.
Als ik zeg dat ik met een groep naar Zuid-Afrika ga, denken de geo-analfabeten dat ik naar het zuidelijke deel van Afrika ga. Dit is het chiquere land van het continent waar men alle comfort binnen zijn avontuur kan krijgen. We volgen de Westkaap, de hot spot in het hoogseizoen en een totaal malaria vrije zone. Hier zijn de seizoenen omgekeerd ten opzichte van de VS en is het lente. Onze zoektocht is om de Big 7 te zien. Op Kenia reizen zochten we naar de Big 5 (leeuw, luipaard, olifant, neushoorn en Kaapse buffel), maar hier voegen we de walvis en de haai toe. Persoonlijk ben ik begonnen aan de meest ingrijpende reis van mijn leven. Terry en ik waren van plan te trouwen aan boord van vlucht #2973 van South African Airways, een primeur in de luchtvaart. Dit was de vlucht waarop we elkaar ontmoetten op 9/22/02 toen hij een klant van mij was op weg naar Krueger. Het was onze droom om hier de knoop door te hakken. [Als u geïnteresseerd bent, zie het verhaal over de bruiloft hieronder].
Dag 2 – Kaapstad regeert met ongelooflijke natuurlijke wonderen en trendyheid. Een kruising tussen San Francisco en Rio, ik zou hier zeker kunnen wonen. We doen een volledige dag Peninsula tour inclusief Camps Bay, Fish Hook, Simons Town, Hout Bay en meer. Langs de spectaculaire kust zagen we walvissen briesen. Tot de hoogtepunten behoorden een cruise naar Seal Island, een wandeling tussen duizenden pinguïns en een kabelbaan naar Kaap de Goede Hoop waar de Atlantische en Indische oceaan samenkomen. Er waren veel mooie Kodak-momenten. s Avonds verspreiden we ons naar het beroemde V&A Waterfront met zijn overvloed aan pubs en cafés.
Dag 3 – We gaan naar het relaxte Hermanus voor een walvissetijd. Het jaarlijkse walvisfestival wordt geleid door ‘s werelds enige “Whale Crier” die bij elke waarneming op zijn hoorn blaast. De walvissen komen hier elk jaar in september bijeen om te paren. De heldere baaien zijn kinderkamers voor moeder en kalveren. Er zijn ongeveer 5000 zuidkapers, die eeuwen geleden werden genoemd omdat ze de juiste walvissen waren om op te jagen. Ze hebben geen tanden en slikken tot 400 pond vis per dag. Mijn leverancier zei dat we er duizenden zouden moeten zien in de beschermde baaien, maar de plaatselijke bevolking vertelde me dat ze vandaag schuw waren en dat er maar een paar boven water kwamen. Desalniettemin was het een geweldige gratis dag vol festiviteiten. De hele stad is gek op walvissen en we vonden het heerlijk om ons onder de vriendelijke plaatselijke bevolking te mengen.
De lente staat nu in bloei met een caleidoscoop van geraniums, lavendel, canola, starburst en kleurige protea. Mijn bruidsboeket bestond uit calla lelies. Hier groeien ze als onkruid. We brachten de nacht door in het charmante stadje Arniston. Ons hotel lag aan de rand van de oceaan, omringd door bergen met vuurtorens.
Dag 4 – We vertrekken door majestueuze bergen en Mossel Bay beroemd om zijn calamaris die zo groot zijn als biefstukken. Onze bestemming was Oudtshoorn, “Verenhoofdstad van de wereld.” Sinds 1864 is dit ‘s werelds belangrijkste leverancier van alles wat met struisvogel te maken heeft: huid, vlees en veren. We bezoeken een enorme boerderij om getuige te zijn van het paren en uitbroeden. Sommigen mochten op de vreemde wezens rijden. De volgende stop was een wildlife centrum waar we de kans kregen om heel dicht bij verschillende inheemse dieren te komen. We lieten ons fotograferen met luipaarden, leeuwenwelpjes en een dwergnijlpaard genaamd Humphrey. Dit was het thuis van Duma, het beroemde jachtluipaard uit de gelijknamige film. Zeldzame witte tijgers worden hier gefokt. Er zijn er nog maar 300 op aarde. Velen van onze groep namen deel aan ‘s werelds enige kooiduik naar krokodillen, waarbij ze per kooi in het warme water werden neergelaten en omringd werden door kaken die op hen inhakten. Deze Nijlkrokodillen zijn enorm. Eén beet en ze kunnen je ruggengraat breken en al je ribben verbrijzelen. Deze plek leverde vele spannende ontmoetingen op.
Onze laatste stop was de beroemde UNESCO Cango Grotten, Arica’s grootste showgrot. Ik had er bijna niet heen willen gaan, omdat ik geen grottenvrouw ben. Het was echter ongelooflijk indrukwekkend toen we van kamer naar kamer liepen in enorme droge grotten die slechts 800.000 jaar oud zijn.
Dag 5 – We komen aan in het mooie Plettenberg Bay. De eerste excursie is naar Monkeyland, ‘s werelds eerste vrij rondlopende primatenreservaat voor meerdere diersoorten. Hier draait alles om de redding van voorheen mishandelde apen, bavianen, apen en lemuren van Madagaskar. Ze probeerden onze bezittingen te stelen tijdens onze lunch in de open lucht. Later bezochten we het olifantenopvangcentrum voor een interactieve educatieve rondleiding. Ik wist niet dat Afrikaanse olifanten konden worden getemd zoals Aziatische of Indische. We leerden dat geen ander schepsel zo begripvol is als de olifant, die kan leren, onthouden, mediteren en bedenken wat de mens nauwelijks kan. We hebben een rondleiding gehad waarbij we met de olifant hebben gewandeld, hem hebben gevoerd en zijn oren, staart, tong en traanbuisjes hebben onderzocht. Dat was lief. De trainers waren Zulu-mannen. Ik vertrok terwijl ik ze een duim omhoog gaf. Met een grote grijns bedankten ze me. Ik wist niet dat dit gebaar in het Zoeloe betekende dat ze zeer vruchtbaar waren.
We brachten 2 nachten door in Whalesong Lodge met uitzicht op de oceaan en een favoriet van iedereen. Hier was een verrassingsreceptie voor ons geregeld met taarten, lokale wijnen en meer van onze Amerikaanse leverancier. Nadat Frank een welgemeende toast had uitgebracht, zongen we met z’n allen “Going to the airplane and we’re gonna get married…” Dineren deden we op eigen gelegenheid. Alles is hier zo betaalbaar dat we vaak 4 gangen bestelden.
Dag 6 – We zijn naar Knysna gereisd, oesterhoofdstad van de wereld. Daar zijn we op een veerboot gestapt en naar Featherbed Nature Reserve gevaren. 4×4 Jeeps brachten ons vervolgens naar de top van de Western Heads voor een adembenemend uitzicht over de zee. Van daaruit maakten we een afdaling door het bos naar de beukende golven aan de kust. (Het is de gevaarlijkste baai ter wereld voor boten die deze wateren bevaren en dus niet eens verzekerd kunnen worden). Een vers zeevruchtenbuffet begroet ons in het Food Forest onder een bladerdak van milkwood bomen. Bij het verlaten van dit kleine stukje paradijs, zag ik dat de pier zwart bedekt is met mosselen. Zeldzame zeepaardjes worden hier gekweekt. Deze opmerkelijke wezens paren voor het leven en het mannetje baart.
In de namiddag gingen we mee met Ocean Safari’s op zoek naar walvissen, dolfijnen en haaien. Voor mij was dit het hoogtepunt van de reis. Het was zo uniek hoe ze onze boten als raketten in de Atlantische Oceaan lanceerden. Met deze onderzoeksboten konden we legaal heel dicht bij walvissen komen. Onze boot kwam twee 50 ton zware walvissen tegen die aan het paren waren. De ene was zo groot als Moby Dick en maakte een sierlijke boog terwijl de andere met een waterval op zijn flipper klapte. Het was alsof we 2 motorbussen door het water zagen rollen. Een andere boot zag 2 groepen van 20 walvissen samen spelen. Dit eco-avontuur was een krachtige ervaring die ons tot ons vertrek in verbijsterende stilte achterliet. Het gevecht tegen de branding bij onze terugkeer naar de kust was als het bestormen van de stranden van Normandië (zonder kogels) en erg opwindend.
Dag 7-9 – We vertrokken voor onze langste rit van 4 uur naar ons wildreservaat. Het landschap was ongerept onder de Afrikaanse zon met glooiende heuvels, inheemse bossen, gouden stranden en zandduinen die uitliepen in de zee. We kwamen aan in het luxueuze Kariega, een privéreservaat met een overvloed aan wild dat een wereld apart was. Het lag op 14.000 hectare weelderige grond, begrensd door de rivieren van de Bosjesmannen, en was adembenemend. We passeerden de elektrische poorten en zagen kuddes gazellen, waterbokken, antilopen en gnoes. Het landschap was een gigantisch grasveld waar de omnivore wilde dieren hun honger konden stillen.
We hadden alle comfort in onze voortreffelijke chalets. Sommigen van onze groep hadden hun eigen privé zwembad. Alle maaltijden waren inbegrepen. De verscheidenheid aan verse lokale gerechten was een culinair feest. Terwijl Terry een dutje probeerde te doen na de lunch, omsingelden een dozijn apen zijn balkon en één slaagde erin de deur van zijn chalet open te maken. Hij gluurde naar binnen om te zien of een overval mogelijk was. Hij joeg ze weg en buiten zag hij hoe kleurrijke vogels de bomen vulden met een achtergrond van 3 giraffen.
Vijf gamedrives waren voorzien en bij de fotostops bij zonsondergang werden wijn en drankjes toegevoegd. Onze ranger gidsen waren uitstekend en dit waren de meest comfortabele safari jeeps gemaakt. Behoud staat hier hoog in het vaandel. In de natuur is niets gegarandeerd. Ik heb vrienden gekend die duizenden dollars uitgaven aan Afrikaanse safari’s en met regen zagen ze weinig van wat dan ook. Het voordeel van een privé-reservaat is gegarandeerde waarnemingen. Dit was slechts een voorproefje van wat Afrika in petto heeft, maar hier hebben we de beste foto’s ooit gemaakt, op slechts enkele meters van leeuwen, olifanten, neushoorns en ontelbare andere dieren.
Leeuwen in het gras
De Kaapse buffel is het gevaarlijkste dier in Afrika – maar deze niet.
De Kaapse buffel is het gevaarlijkste dier op aarde vanwege zijn onvoorspelbaarheid. Het is het enige dier waar een Masai-krijger voor op de vlucht slaat. Een aantal hier was semi-gedomesticeerd en kwam plotseling op onze jeeps af. Een klant reikte uit om het te aaien alsof het een boerenkoe was. Het bleef kalm, maar woede kon binnen enkele seconden ontstaan. Als vrije tijd genoten we van een riviercruise tussen nijlpaarden en wandelden we op gemarkeerde paden. Nergens anders heb ik tussen wilde elanden en zebra’s in de bush kunnen lopen zoals hier!
Ons afscheidsdiner “Boma” met traditionele gerechten werd geserveerd onder de sterren van het Zuiderkruis. Het lokale personeel zong en danste bij een kampvuur. Het was een perfect einde van onze reis. We vertrokken uit Port Elizabeth via Dakar Senegal terug naar Washington en ik denk na. Ik moet meer reizen naar Afrika regelen, van de Victoria watervallen, de Serengeti, de Sahara, de Nijl, de Great Rift Valley, de Rode Zee, de piramides en nog veel meer. Het zijn de wonderen op deze levensveranderende plaatsen die bij een reiziger de grootste indrukken achterlaten. En ik zal opnieuw terugkeren naar dit kleine koninkrijk van Zuid-Afrika met zijn grenzeloze horizonten en veelbelovende toekomst. Ons volgende avontuur wordt Swaziland & Kwa Zulu Natal.
De dag dat we vertrokken, waren onze koffers dubbel zo groot geworden van alle betaalbare souvenirs. Toen onze chauffeur Johann ze inlaadde, omhelsde ik hem. Hij reed ons 1473 kilometer (900 mijl) met een altijd aanwezige glimlach. Ik neem afscheid van Carol die verder ging dan haar plicht om het ons naar de zin te maken. Voor een moment in de tijd, was ze als onze moeder. Daarna werd er afscheid genomen van mijn geweldige groep die elkaar als vreemden ontmoette en zich uiteindelijk als familie voelde. Bij thuiskomst pakte ik uit en zag tot mijn vreugde dat mijn struisvogeleieren het zonder kleerscheuren hadden gered. Onder de achterstallige e-mails was er een speciale van “The ZA Show.” Ik deed de volgende dag een live wereldwijd radio/podcast interview. Het onderwerp was waarom ik van Zuid-Afrika hou. Ik was zo ontspannen dat het zonder problemen verliep.
9/22/06 “Ons Huwelijk in de Wolken”
Ik pakte netjes een bruidsjurk in, een sluier, schoenen, accessoires en een boeket bloemen, alles paste in een kleine tas als een ervaren ingenieur. Ik verafschuw kreukels en dit is mijn grootste angst boven alles wat mis kan gaan. En met nieuwe TSA beperkingen op cosmetica en toiletartikelen, mijn grootste uitdaging was proberen om ze te smokkelen aan boord. Ik bad dat de TSA ze niet zou fouilleren omdat ik ze strategisch over mijn lichaam had verspreid. Het ging zonder problemen toen ik aan boord ging van onze 17 uur durende vlucht van Washington DC naar Johannesburg.
Bij aankomst ontstond er chaos door problemen met onze volgende instapkaarten naar Kaapstad. Een lang verhaal kort gemaakt, het grootste deel van onze groep van 45 werd gebumpt en verdeeld over 3 verschillende vluchten. Terry en ik moesten vlucht #2973 halen. Ik raakte hem kwijt in de massa toen een agent me door de beveiliging jaagde om aan boord te gaan van ons vliegtuig dat op ons stond te wachten. Het was 25 minuten te laat. Het probleem was dat ik blijkbaar geen bruidegom had omdat hij van de vlucht gestoten was! Bedwelmd door de jetlag, zakte ik als een paraplu in elkaar in mijn stoel. Mijn stress bereikte een crescendo tot een punt waarop ik me alleen nog maar kon overgeven aan wat er zou komen. Minuten later, komt Terry ademloos aan en de deuren zijn vergrendeld voor het opstijgen… Hij neemt de laatste lege stoel in de rij achter mij. We wisten niets van de procedure voor deze speciale gebeurtenis tot een stewardess knielde en fluisterde: “Maak je geen zorgen Suzy, we wachten al twee dagen met spanning op je bruiloft.”
Toen we geland waren, begeleidde de bemanning me naar achteren en instrueerde me om me om te kleden in mijn bruidskleding terwijl zij een drankenservice deden. Geen gemakkelijke taak in een vliegtuigtoilet. Ik moest yogahoudingen doen om in mijn kousen te komen.
Toen stopte alle activiteit. De purser kondigt over de PA aan dat alle passagiers moeten blijven zitten. Terwijl ik naar het gangpad liep, las hij voor: “Sinds schepen de 7 zeeën bevaren, hebben kapiteins het voorrecht genoten om 2 mensen in de echt te verbinden. Als wereldreizigers, brengen Terry en Suzy de helft van hun leven door aan boord. Op deze dag, 4 jaar geleden, ontmoetten ze elkaar op South Africa Airways (SAA) en zijn vereerd dat ze hier vandaag hun geloften kunnen delen.” Ik voegde me bij Terry die in smoking naast SAA Captain Richard Holdengarde stond die onze huwelijksvoltrekking deed. Ik geloof dat hij net zo nerveus was als ik toen hij onze geloften voorlas. Het was prachtig en ik heb enkele tranen van vreugde gelaten.