Laos, een overwegend boeddhistisch land, is sinds 1975 een nieuwe socialistische republiek. Laos, beter bekend als de Democratische Volksrepubliek Laos, is een land met een eeuwenoude cultuur, geschiedenis, tradities en prachtige historische gebouwen. De vruchtbare velden en het tropische woud bestrijken een gebied dat groter is dan Utah en Florida. Maar de sport is niet gegroeid in populariteit. Zeker, de olympische sport in Laos is een chaos. Er zijn geen stadions, sportvrouwen, zwembadzwemmen en sportprojecten.
In 1980 was Thipsamay Chantaphone op de Olympische Spelen van Moskou als verliezer geëindigd op de 20-kilometer. Voor de eerste keer stuurde Laos een olympisch team naar de Olympische Zomerspelen. Anders dan Alberto Juantorena (baan en veld: 400 en 800 mts), Maria Caridad Colon Ruenes (baan en veld: speerwerper) en Roberto Urrutia (gewichtheffen), ging Chantaphone niet naar de USSR, Bulgarije en Oost-Duitsland.Het verhaal is hetzelfde. Zoals alle andere socialistische landen in Azië en Afrika, kreeg de Laotiaanse sport geen steun van de USSR.
Tussen 1960 en 1991 waren er meer dan 20 socialistische naties in de Derde Wereld: Afghanistan (1979-1989), Angola (1979-1991), Benin (1974-1991), Cambodja (1975-1989), Kongo (1969-1989), Ethiopië (1974-1991), Ghana (1961-1966), Guinee (1960-1991), Guinee Bissau (1974-1991), Grenada (1979-1983), Madagaskar (1975-1991), Mali (1962-1991), Mozambique (1977-1989), Mongolië (1950-1990), Somalië (1970-1977), Zuid-Jemen (1970-1990) en Zimbabwe (1980-1989).
Anders dan in Cuba was het sportsysteem in de socialistische Derde Wereldstaten een ramp: zo wonnen 17 landen geen olympische medaille. Angola debuteerde op de Olympische Spelen van 1980 in de Sovjet-Unie. Alleen Noord-Korea kwalificeerde zich voor het wereldkampioenschap voetbal. Ondertussen stuurde Guinee 3 atleten naar de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles.
Tussen 1962 en 1990 was Cuba afhankelijk van hulp uit de Sovjetwereld. Anders dan in Laos, Tanzania, de Seychellen, verleende de USSR massale financiële hulp voor menselijke ontwikkeling en anti-armoede programma’s. Een groot deel van de hulp werd gebruikt voor de Cubaanse sport. Cuba ontving meer geld per hoofd van de bevolking om de sport te bevorderen dan Brazilië, Taiwan en Zuid-Korea.
Moskou speelde een fundamentele rol in de snelle sportieve ontwikkeling van Cuba. Bovendien hielpen het Kremlin en Oost-Duitsland met sportprogramma’s voor kinderen in verschillende steden en regio’s op het eiland. De USSR had echter geen golf van gunstige publiciteit voor hun hulp aan sport in Cuba.
Dankzij de vrijgevigheid van de Sovjet-Unie werden in de Cubaanse dictatuur verschillende sportevenementen georganiseerd, zoals het “Jose A. Huelga Tournament” (honkbal), “Ramon Fonst Tournament” (schermen), “Villa Clara Cup” (zwemmen), “Martires de Barbados Cup” (schermen), “Cerro Pelado Cup” (worstelen), “Raul Capablanca Tournament” (schaken) “Barrientos Tournament” (atletiek), Giraldo Cordova Cardin” (boksen), “Moncada Cup” (gymnastiek), “Jose Ramon Rodriguez Tournament” (judo), “Manuel Suarez Tournament” (gewichtheffen) en “Cuba Cup” (duiken). Meer dan 50 landen namen deel, waaronder Mexico, Venezuela, Canada, Jamaica, Colombia, de Duitse Democratische Republiek, Tsjechoslowakije, Hongarije, Polen, Noord-Korea, Guyana, Spanje en Nicaragua. Tussen 1961 en 1971 stuurde de Volksrepubliek Bulgarije bijvoorbeeld 400 atleten naar La Havana.
Elk jaar gingen Cubaanse delegaties naar Oost-Europa om deel te nemen aan internationale toernooien en competities, bijvoorbeeld “Friendly Katowice” (basketbal/Polen), “Bratislava Cup” (volleybal/Tsjechoslowakije), “Tungsram Cup” (waterpolo/Hongarije), “Chemistry Cup” (boksen/DDR), “Pravda Bratislava” (atletiek/Tsjechoslowakije), “Olympic Day” (atletiek/GDR), “Savaria Cup” (volleybal/Hongarije). Verder was La Havana gastheer van verschillende olympische toernooien: Pan-Amerikaanse Spelen (1991), Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen (1982) Preolympisch basketbal voor vrouwen en de 26e Wereldbeker Honkbal (1984).
In het verleden zond Cuba meer dan 50 coaches om te studeren in de Wereld Sovjet. Alejandrina Herrera is afgestudeerd aan de Sportschool van Leipzing in 1968.Julio Becquer Pino is afgestudeerd aan het Vladimir Illich Lenin Superieur Cultuur Fysiek Instituut in Moskou.Jose Yañez is uitgezonden naar de Geneeskunde Academie in Bulgarije.Net als Loaquin Loo, Verania Piñera en Juana Bravet Quesis, heeft Jose Godoy Sanchez lichamelijke opvoeding gestudeerd aan het Moskouse Instituut van Centraal.Zeker, Cuba was niet Laos of misschien Tanzania.
REFERENTIES:
1-Barros, Sigfredo. “Recibió Fidel a los Atletas de Pesas y Boxeo”, Granma, La Habana,22 de octubre de 1978
2-Camacho, Rene-Molina, Gabriel. “Inauguro Fidel la Escuela de Iniciación Deportiva Capitanes Orestes Acosta, de la Provincia Oriental Santiago de Cuba”, Granma, La Habana, 18 de septiembre de 1977
3-Gamarra Zorrilla, José. Bolivia Olímpica, Publicidad Papiro, La Paz, 1989
4-García Albela, Pedro. “La Serenidad del Vencedor”, Cuba Internacional, La Habana, enero de 1993
5-García, Anne-Marie. “Regla Torres y Eugenio George, los Mejores del Siglo”, Granma Internacional, La Habana, 17 de diciembre 20