Verenigde Staten |
Vandaag gaan we op vakantie naar Amerika , zonder dat ik mijn duikspullen meeneem. Het is fijn inchecken, ik hoef niet al mijn charmes in de strijd te gooien om maar zo min mogelijk bij te hoeven betalen voor overgewicht als ik mijn duikuitrusting ook meeneem. Mijn zoon Jordi en ik vliegen naar Orlando, Florida via Chicago met United Airlines.
Jordi is 11 jaar en hij vliegt voor het eerst en vindt het prachtig. In Orlando zijn er problemen bij het auto verhuurbedrijf, ik had een auto via internet gehuurd. Na wat heen en weer gepraat vraagt de balie medewerker of ik een Hummer H3 wil hebben en daar zeggen we geen nee tegen. Wie wil er niet 10 dagen in zo’n stoere jeep rijden. Na enkele dagen wat rond gereden te hebben en de bekende attrakties van Florida bekeken te hebben; Cape Canaveral voor de raketten en de Space Shuttles, Disneyworld voor Donald Duck & Mickey, Sea World voor de show van Shamu de Orca, is het vandaag de beurt aan Discovery Cove, een luxe uitvoering van het dolfinarium in Harderwijk. We gaan zwemmen met dolfijnen, na een heerlijk ontbijt gaan we met een dolfijnen trainer mee die ons rondleidt langs de verschillende bassins met dolfijnen en ons veel uitleg geeft en al onze vragen beantwoord. Na een korte instructie video over zwemmen met dolfijnen worden we ingedeeld in groepjes van 4 plus een trainer en gaan we daadwerkelijk zwemmen met dolfijnen. Ze zwemmen onder ons door, springen over ons heen, slepen ons boven en onderwater mee, eten uit onze hand. Het is iets om niet snel te vergeten, Jordi geniet zichtbaar. Deze dag snorkelen we ook nog in een bassin met duizenden tropische vissen en kleine roggen.
De volgende dag bezoeken we een van de vele shopping malls die Orlando rijk is en gaan we op tijd naar bed. Morgen hebben we een afspraak om 6 uur s’ochtends met Captain Jo, een autoriteit in Florida op het gebied van manatee’s (zeekoeien). We gaan snorkelen met ze. We rijden om 5 uur in de ochtend al richting Crystal River en ontmoeten Captain Jo op de afgesproken plaats. Na de koffie en thee en veel, heel veel uitleg over deze zeekoeien, stappen we dan aan boord en gaan op zoek . Al snel hebben we ze gevonden en laten we ons voorzichtig in het inktzwarte water zakken. Het zicht is hooguit 60 cm. Hoe komen ze aan die naam Crystal River? Na wat navraag blijkt het in de winter maanden wel zeer helder te zijn. Na nog geen minuut snorkelen zie ik de eerste manatee’s van deze dag, een moeder met jong. Jordi en ik kijken haar nieuwsgierig aan en zij ons. We blijven een tijdje met haar op zwemmen en kijken onze ogen uit, het is niet God’s mooiste schepping maar op de een of andere manier hebben ze iets aandoenlijks over zich. In heel Florida zijn nog maar rond de 3.000 manatee’s te vinden, ze hebben veel last van vervuiling en aanvaringen met motorboten. Ze worden sinds jaar en dag beschermd door de Amerikaanse dierenbescherming. Na de lunch aan boord en veel grappen dat hier ook alligators zwemmen gaan we de tweede keer met drie mensen minder het water in op zoek naar manatee’s. Dit keer zijn we bij ‘The Three Sisters’ een water bron waar elk uur meer dan 30.000 liter bron water uit de grond stroomt. Het zicht is al een stuk beter. Ook nu komen we weer snel zeekoeien tegen, elk dier wat we zien heeft wel littekens van scheepsschroeven op zijn lijf. We zwemmen in slow-motion met ze mee, dan kan je namelijk heel lang met ze mee zwemmen, aanraken mag niet, dat is hier een doodzonde. Foto’s nemen mag wel het is alleen lastig met dit zicht. We hebben een fijne en leerzame dag gehad, een aanrader mocht je eens in de buurt zijn.
De volgende dag zijn we op weg naar Miami om aan boord te gaan van een echt Cruiseship de “Majesty of the Sea” . Het wordt een vijf daagse cruise naar de Bahamas. De eerste dag luieren we wat aan boord en genieten van de zon en de overvloed aan eten en drinken. De volgende dag gaan we snorkelen met stekkelroggen op Nassau, het hoofdeiland van de Bahamas. Met een klein bootje worden we naar een lagune gebracht en krijgen duikbril, vliezen en een reddingsvest uitgereikt. En voor we het weten liggen we in het azuurblauwe water op zoek naar stekkelroggen. In de lagune zwemmen ongeveer 40 stekkelroggen en kunnen erin en eruit maar zijn zeer honkvast. Dit waarschijnlijk omdat ze tweemaal daags gevoerd worden. Ze komen heel dichtbij en onbedoeld schieten er beelden van Steve Erwin door mijn gedachten. Hij had namelijk een ongelukkige ontmoeting met deze beesten. De onze verloopt echter een stuk prettiger. Na 2 uur komen we het water uit en heb ik leuke foto’s als herinnering aan deze dag inclusief een rood verbrand ruggetje. Dat wordt smeren vanavond. Jordi maakt deze week ook nog een introduik bij een klein prive-eiland van de cruise maatschappij. Het was zijn eerste echte buitenduik en hij is dolenthousiast over alles wat hij onderwater zag. De laatste dag in Key West brengen we een bezoek aan het wrak van de USNS General Hoyt S. Vandenberg. Dit voormalige oorlogschip zal een week later tot zinken worden gebracht om dienst te gaan doen als kunstmatig rif. Het heeft dertien jaar geduurd om alle vergunningen rond te krijgen. Het laten zinken van dit 160 meter langen en 20 meter brede schip heeft zelfs het NOS journaal gehaald. Het schip ligt op ongeveer 35 mtr diepte en de opbouwen beginnen op 15 meter diepte. Een aanwinst voor de duiker. Er liggen trouwens nog meer scheepswrakken voor de kust van de Keys in Florida . Maar zoals aan alles komt ook aan deze vakantie een eind. Een fijne vakantie zonder duikuitrusting maar wel in het teken van duiken. Jordi heeft inmiddels zijn Junior Open Water Brevet gehaald bij Lazywave in Rotterdam. Zijn logboek vermeld inmiddels 16 gelogde duiken. Is het dan echt zo, dat de appel niet ver van de boom valt?